OC dla personelu medycznego

• Z powodu urazu układu kostnego udał się do ortopedy. Lekarz przepisał leki przeciwzapalne, uznając, że dolegliwość Przemka spowodowana jest właśnie tego typu stanem chorobowym. Leki nie pomogły. Co gorsza wystąpiły skutki uboczne ich stosowania. Po jakimś czasie okazało się, że przyczyną dolegliwości pacjenta nie jest zapalenie a właściwym postępowaniem w jego przypadku powinna być terapia manualna. Opóźnienie leczenia z powodu błędu lekarskiego znacznie utrudniło prowadzenie właściwej terapii, gdy została wreszcie zalecona. Ponadto pacjent narażony został na dodatkowe koszty związane ze stosowaniem leków, które nie przyniosły pożądanych efektów.
• Ten sam pacjent korzystał także z usług laryngologa w tej samej placówce. Otrzymywał on od niego recepty na leki z określonej grupy. Nie były one szkodliwe, jednak jak się okazało później, nie miały także związku z objawami występującymi u pacjenta. Nie przynosiły więc także ulgi w dolegliwościach.

• Pierwsza z nich dotyczy ewidentnego błędu w rozpoznaniu. Lekarz niewłaściwie ocenił sytuację, a w efekcie zastosował niewłaściwe leczenie. Podawane leki nie miały co prawda bezpośredniego wpływu na pogorszenie stanu zdrowia pacjenta. Spowodowały jednak opóźnienie zastosowania właściwego leczenia. A to z kolei miało wpływ na  wydłużenie się całego okresu leczenia pacjenta, przysporzyło mu dodatkowych cierpień oraz naraziło na dodatkowe koszty.
•  Druga sytuacja posiada cechy błędu w leczeniu. Przepisane przez lekarza leki nie miały związku z objawami, a co za tym idzie nie mogły pomóc pacjentowi. Sytuacja, w której błąd taki występował z dużą częstotliwością w działaniach danego lekarza i zawsze dotyczył tej samej grupy podawanych leków, zachodzi podejrzenie czy faktycznie był to błąd lekarski czy też działanie celowe. Firmy farmaceutyczne często starają się nakłonić lekarzy do przepisywania leków danej grupy, proponując w zamian różnego rodzaju korzyści

• Pacjent udał się do szpitala na operację usunięcia części nerki. Jakiś czas po zabiegu okazało się, że na skutek niedostatecznej ostrożności personelu medycznego został on zakażony gronkowcem złocistym. W takiej sytuacji trudno ustalić, kto był bezpośrednio odpowiedzialny za spowodowanie szkody.

• Pacjentka od dziesięciu lat leczyła się u tego samego stomatologa. Ostatnio zgłosiła się do niego z silnym bólem zęba. Lekarz  stwierdził ubytek, oczyścił i zaplombował zęba. Po dwóch miesiącach ból zmusił pacjentkę do ponownej wizyty. Stomatolog, który poprzednio się nią zajmował był akurat na urlopie. Zajął się nią inny lekarz i stwierdził, że ząb wymaga kanałowego leczenia i najprawdopodobniej wymagał tego gdy pacjentka zgłosiła się do specjalisty po raz pierwszy. Opinię tę potwierdziło kilku innych stomatologów. Za usunięcie zapalenia do jakiego doszło na skutek zaniedbania lekarza oraz za wykonanie prawdziwego leczenia kanałowego pacjentka zmuszona była zapłacić 600zł

• Mały chłopczyk w wieku 8 miesięcy został przywieziony do szpitala z objawami ciężkiego zapalenia płuc. Choroba była w bardzo zaawansowanym stadium i wymagała leczenia szpitalnego. Pielęgniarka, która wykonywała dziecku zastrzyk użyła do tego celu brudnej igły, co wywołało u małego pacjenta zakażenie krwi. Stan dziecka był bardzo ciężki. W rezultacie konieczna była amputacja lewego ramienia i prawego przedramienia. Chłopiec do końca życia pozostanie kaleką.

 
Wina pielęgniarki polegała w tym przypadku na niedopilnowaniu czystości używanych przez nią narzędzi. Doprowadziło to do trwałego uszczerbku na zdrowiu dziecka.

Marta Bartoszek

OFERTA: